سابقه و هدف: بدلیل محدودیت های رادیوگرافی معمولی در تشخیص پوسیدگیهای ثانویه، این مطالعه با هدف تعیین قدرت رادیوگرافی Digital Subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه با طراحی تشخیصی بر روی 40 دندان مولر دائمی سالم که در محلول فرمالین 10 درصد نگهداری شده بود انجام شد. 80 حفره کلاس دو استاندارد در سطوح مزیال و دیستال دندانها ایجاد و با آمالگام ترمیم شد. دندانها توسط پوتی در فیلم نگهدار xcp ثابت شدند و تصاویر دیجیتال اولیه از هر دندان تهیه و در حافظه دستگاه ذخیره گردید. سپس پوسیدگی ثانویه توسط فرز روند 1 به عمق 1 میلیمتر در دیواره لثه ایجاد شده، توسط موم قرمز ترمیم شد. از دندانها مطابق تابش اولیه تصویر دیجیتال گرفته و تصاویر در حافظه دستگاه ذخیره شد. بعد از بررسی تصاویر توسط متخصصین، نتایج آماری با استفاده از نرم افزار (16) spss بررسی شد و شاخص های پنج گانه تشخیصی محاسبه شد.یافته ها: PPV (ارزش پیش بینی مثبت) و) NPV (ارزش اخباری منفی) حساسیت و ویژگی به ترتیب، در ناحیه مزیال %71.6، %75.4، %69.6 و %77.2 و در ناحیه دیستال 77%، 87% و 86%، %79.45 محاسبه گردید. در ناحیه مزیال میزان خطای تشخیص (%26.2) DSR نسبت به ناحیه دیستال (%17.4) بیشتر بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنادار بود. (P<0.001)نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از رادیوگرافی Digital subtraction در تشخیص پوسیدگی های ثانویه به خصوص در سطح دیستال دندان مفید است.

بیان مساله: Subtraction یک روش نوین تصویربرداری است که تغییرات جزیی دانسیته را نمایش می دهد؛ این تغییرات در رادیوگرافی معمولی قابل مشاهده نمی باشند. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان توانایی برنامه Subtraction نرم افزار Photoshop در نشان دادن تغییرات جزیی دانسیته رادیوگرافیک بین دو تصویر دندانی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه که به صورت بررسی تست ها انجام شد، 5 عدد مندیبل خشک در موقعیت ثابت نگه داشته شد؛ ورقه های نازک آلومینیومی روی مندیبل در محل دندانهای 6 و 7 نصب گردیدند. از هر مندیبل یک تصویر بدون ورقه آلومینیومی به عنوان مرجع تهیه شد و متعاقب آن یک سری 20 تایی از تصاویر همراه با ورقه های آلومینیومی به ضخامتهای 50 تا 1500 میکرون به وسیله دستگاه Radiovisiography (RVG) گرفته شد. هر یک از تصاویر اولیه مندیبل ها، به وسیله نرم افزار Photoshop، از تصاویر بعدی جدا (Subtract) شد. تفاوت در دانسیته در تصویر در محل دندانهای 6 و 7 مربوط به ورقه های آلومینیومی بود؛ همچنین دانسیته نوری ورقه های آلومینیومی به وسیله دستگاه دانسیتومتر مشخص گردید. یافته ها: حداقل ضخامت 300 میکرون برای رویت واضح آلومینیوم در تمام نمونه ها لازم بود؛ در این مطالعه با استفاده از برنامه Subtraction نرم افزار %6.6 Photoshop تفاوت در دانسیته رادیوگرافیک (300 میکرون آلومینیوم) مشاهده شد. با گذاردن ششمین لایه و رسیدن به ضخامت 300 میکرون در همه نمونه ها (100% موارد) نشانه آلومینیومی به آسانی و با وضوح کامل قابل رویت شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دقت برنامه Subtraction  نرم افزار Photoshop با دقت نرم افزارهای متداول Subtraction یکسان می باشد؛ همچنین دقت نرم افزار Photoshop برای بررسیهای کلینیکی تغییرات کوچک لوکالیزه در استخوان آلوئولار مناسب است.

سابقه و هدف: با توجه به محدودیت های رادیوگرافی متداول در تشخیص پوسیدگی های کلاس سه، این مطالعه با هدف بررسی قدرت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص عمق های مختلف پوسیدگی کلاس سه انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تشخیصی (بررسی قدرت یک روش) بر روی 46 دندان قدامی دایمی خارج شده سالم انسان انجام گرفت، از نمونه های دندانی قبل از ایجاد پوسیدگی رادیوگرافی های دیجیتالی اولیه تحت شرایط استاندارد به عمل آمد. بر روی یکی از سطوح پروگزیمال به صورت تصادفی یک حفره به عنوان پوسیدگی شبیه سازی شده کلاس سه، توسط فرز روند الماسی 008 ایجاد شد. سپس عکس های ثانویه دیجیتالی برای این نمونه ها به عنوان گروه B تهیه گردید. با فرز 009 (گروه C) و بعد از آن با فرز 010 (گروه D) عمق پوسیدگی را افزایش داده و بعد از هر بار تراش تصاویر ثانویه گرفته شد. سپس با تهیه تصاویر تفریقی، دو مشاهده گر آن ها را از نظر وجود یا فقدان پوسیدگی ارزیابی کردند. بر اساس نتایج ارزیابی با کمک نرم افزار SPSS 11.5، شاخص های پنج گانه تشخیص محاسبه شد.یافته ها: ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، حساسیت، ویژگی و دقت برای گروه B به ترتیب برابر با 90، 84، 83، 91 و 87 درصد و در گروه C به ترتیب برابر با 96، 94، 93، 96 و 95 درصد محاسبه گردید. میزان خطای تشخیص مثبت و منفی در گروه B برابر 13.1 درصد و در گرادیوگرافی برابر 5.5 درصد بود (P<0.07).نتیجه گیری: در تشخیص پوسیدگی های کلاس سه، رادیوگرافی دیجیتال تفریقی می تواند به عنوان روشی قابل قبول مطرح باشد.

مقدمه: تحلیل خارجی ریشه به از دست رفتن سمان یا عاج دندان که گاهی به سمت پالپ گسترش می یابد اشاره می کند. هدف از مطالعه  حاضر بررسی دقت رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات خارجی ایجاد شده روی ریشه دندان بود.مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی از ده دندان پره مولر با ریشه سالم استفاده شد. دندان ها بین منبع اشعه X و گیرنده  دیجیتالی CCD ثابت گردید. قبل و بعد از ایجاد ضایعات مصنوعی روی ریشه با فرزهای روند 5/0، 1، 2، 4 و 6 در دو مکان مجزا (فاسیال و یکی ازسطوح پروگزیمال) تصاویر دیجیتال مستقیم گرفته شد و با ساب ترکشن به وسیله فتوشاپ، تصاویر دیجیتال تفریقی به دست آمد. بررسی تصاویر توسط مشاهده گرها انجام شد. سپس دقت، حساسیت و ویژگی دو روش محاسبه  و با تست آماری   Chi-square تفاوت های آماری در سطح اطمینان 05/0  بررسی شد.یافته ها: حساسیت روش دیجیتال تفریقی در سطوح پروگزیمال 34/97% و در روش دیجیتال مستقیم 92/93% بود  (16/pvalue=0) شاخص حساسیت در سطوح فاسیال در روش دیجیتال تفریقی 98% و در روش دیجیتال مستقیم 6/92% به دست آمد  (03/0=p value). شاخص ویژگی روش دیجیتال مستقیم برای سطح پروگزیمال 92/91% و در روش دیجیتال تفریقی 52/96% بود  (08/0=p value)؛ ولی در سطح فاسیال شاخص ویژگی در روش دیجیتال مستقیم و دیجیتال تفریقی به ترتیب 92/91% و 26/99% محاسبه گردید  (002/0= pvalue). در بررسی دقت، رادیوگرافی دیجیتال تفریقی از دقت بیشتری برای تشخیص ضایعات سطح فاسیال نسبت به روش دیجیتال مستقیم برخوردار بود  (006/0= pvalue).نتیجه گیری: رادیوگرافی دیجیتال تفریقی در تشخیص ضایعات کوچک تحلیلی روی سطوح پروگزیمال و فاسیال دارای حساسیتی بالاتر از روش دیجیتال مستقیم می باشد ولی در مورد ضایعات بزرگ دارای حساسیتی مشابه می باشند.

کانت را بی هیچ تردید باید از تأثیر گذارترین چهره ها در تاریخ فلسفه غرب دانست؛ طرح انقلاب کپرنیکی و نیز ارتباط در هم تنیده ی سوژه و ابژه، تحولی شگرف را پدید آورد. نقد عقل محض از بااهمیت ترین آثار معرفت شناختی در دوره جدید است که به تعیین حدود و ثغور معرفت پرداخته است و توصیفی نوین و بی بدیل از نحوه ی حصول شناخت در فاعل شناسا به دست می-دهد. بر همین اساس، غالب تفاسیر معرفت شناسانه هستند که تا به امروز از نگاه فلسفی کانت عرضه شده اند؛ اما برخلاف تفاسیر رایج، آلن بدیو، فیلسوف معاصر فرانسوی، تفسیری هستی شناسانه از کانت ارائه می دهد. او که خود عرضه گر قسمی از هستی شناسی تحت عنوان هستی شناسی تفریقی است. از نظر آلن بدیو باتوجه به نحوه تبیین سوژه و ابژه استعلایی، صور شهود حسی و مقولات در اندیشه کانت، می توان وی را نیز واجد هستی شناسی تفریقی دانست. به همین دلیل او در دو اثر خود با نام های کوته نوشت هایی در باب وجود و نوشته های نظری، به ویژگی های هستی-شناسی تفریقی در کانت اشاره می کند. نویسندگان این مقاله چنین ادعایی دارند که ضمن معرفی ویژگی های هستی-شناسی تفریقی، به بررسی ادعای بدیو در خصوص وجود آن در کانت بپردازند و در نهایت، باذکر دلایلی چند، نقد هایی را در این خصوص مطرح سازند.

تکوین رویان پستانداران در مراحل اولیه رویانی شامل سه مرحله تشکیل سلول تخم، تشکیل بلاستوسیست، و لانه گزینی رویان در رحم می باشد. بسته به نوع پستاندار، اولین تقسیمات رویان اولیه کاملا وابسته به رونوشت ها و پروتئین های مادری است. پس از این مدت برای حمایت از مراحل بعدی تکوین، رویان اولیه شروع به رونوشت برداری از ژنوم خود می کند. بیان تفریقی ژن سرانجام باعث می شود تا در انتهای این دوره و قبل از لانه گزینی در رحم، سلول های متفاوت رویانی ایجاد شوند. این سلول ها عبارتند از: سلول های لایه خارجی که شبیه به یک لایه اپی تلیال قطبی هستند و تروفوبلاست نام دارند، اندودرم اولیه (هیپوبلاست)، و اپی بلاست که توده داخلی بلاستوسیست را تشکیل می دهد. پس از لانه گزینی، دو دسته سلول های تروفوبلاست و هیپوبلاست تشکیل لایه های خارج جنینی را می دهند، در حالی که سلول های اپی بلاست خود جنین و لایه های جنینی را می سازند. بیان ترانسکریت های مادری و رویانی، و بالاخص بیان تفریقی آنها در دوران اولیه رویانی که منجر به تمایز سلول های رویانی می شود، تحت کنترل زمانی و فضایی دقیق و تنظیم شده ای است. در این مقاله، مکانیسم ها و مدل های مسوول چنین فعالیت های کنترلی که به اولین تمایز سلولی زندگی (تشکیل سه نوع سلول متفاوت قبل از لانه گزینی) می انجامند مرور خواهند شد. با توجه به اینکه بخش اعظم این گونه اطلاعات از رویان موش به دست آمده اند، این مدل مورد تاکید قرار خواهد گرفت.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: پوسیدگی های دندانی، آسیب هایی با حدود نامشخص هستند که برای مشاهده آنها در رادیوگرافی های معمولی باید حدود 40 درصد فرآیند معدنی زدایی صورت گرفته باشد. رادیوگرافی های معمول عمق نفوذ پوسیدگی را کمتر از مقدار واقعی آن نشان می دهد. با روش رادیوگرافی تفریقی دیجیتالی تشخیص تقلیل مواد معدنی به میزان 5-1 درصد در واحد حجم امکان پذیر است.هدف: تعیین عمق ناحیه معدنی زدایی شده دندانی در تصاویر تفریقی دیجیتالی.مواد و روش ها: با استفاده از اسید (PH=4.8) بر سطح پروگزیمال 15 دندان پره مولر کشیده شده سالم انسان یک ناحیه معدنی زدایی شده مینائی ایجاد شد. از این نمونه ها رادیوگرافی های دیجیتالی مستقیم در شرایط استاندارد در یک دوره 42 روزه تهیه و تصاویر روزهای 7، 14، 21، 28، 35 و 42 با تصویر مرجع (قبل از ایجاد معدنی زدایی) تفریق شد. چون تمام تصاویر در روز چهل و دوم نشان دهنده معدنی زدایی پروگزیمال متوسط بودند، از تمام دندان ها در روز آخر برش میکروسکوپی تهیه شد و میانگین عمق ضایعات در نمای میکروسکوپی و تصاویر تفریقی برآورد شد و اختلاف آماری بین اعداد با آزمون تی محاسبه شد. نتایج: میانگین عمق ضایعات در روز چهل و دوم بر تصاویر تفریق شده (mm 0.18 ± 0.43) کمتر از نمای میکروسکوپی (mm 0.18 ± 0.45) بود اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: اندازه گیری عمق مرکزی ضایعه بر روی تصاویر تفریقی روش مناسبی برای نشان دادن پیشرفت معدنی زدایی است.